Pierwsze zapiski, na temat powstania zespołu tanecznego odnalazłam w protokołach rad pedagogicznych z lat 1945/59. Wynika z nich, że od początku powstania szkoły w 1945 roku zwracano uwagę, że zagospodarowanie czasu wolnego jest sprawą nie mniejszej wagi, niż sama nauka zawodu ogrodnika, a już szczególnego znaczenia nabiera w odniesieniu do dzieci i młodzieży pochodzenia chłopskiego. Na proces zagospodarowania tego czasu składały się zajęcia pozalekcyjne w szkole, a także zajęcia pozaszkolne, inicjowane i prowadzone przez instytucje oraz organizacje do tego powołane, działające w danym środowisku. Zajęcia pozalekcyjne, prowadzone w tej szkole na przestrzeni lat istnienia, zawierały różnorakie i wielokierunkowe formy między innymi artystyczne koła zainteresowań. W roku szkolnym 1957/58 popołudniowe zajęcia świetlicowe prowadzone były przez Genowefę Czernek, która w tym czasie założyła i prowadziła zespół taneczny. Po udanych występach uczestnicy otrzymali cztery komplety strojów lubelskich oraz sześć par obuwia tanecznego. Wynika z tego, że założycielem zespołu tanecznego jest pani Genowefa Czernek. Prowadziła ona także teatr, koło żywego słowa oraz sekcję dekoratorską. Zajmowała się tym do 1967 roku.

W roku 1968/69 szkoła w Kluczkowicach rozszerzyła swą działalność dydaktyczną i wychowawczą, gdyż był to pierwszy rok 3-letniego Technikum Ogrodniczego. Od tego roku poszerzyły swą działalność koła artystyczne pracujące pod kierownictwem pani Marii Soborskiej, która rozbudowała Zespół Pieśni i Tańca, Zespół poezji i pieśni, Koło teatralne i sekcję dekoratorską. Zespół Poezji i Pieśni współpracuje ściśle z Zespołem Pieśni i Tańca, przygotowując wspólne treści poetyckie oraz pieśni i tańce o tematyce historycznej i patriotycznej. Z inicjatywy pani Marii Soborskiej zespół taneczny rozrasta i rozbudowuje się. Trzonem tego zespołu była i jest młodzież chętna, pracowita i samorządna, pomysłowa, porywająca za sobą innych. Uczniowie na początku istnienia grupy tanecznej sami uczyli się grać na instrumentach. Stworzyli pierwszą kapelę i zespół muzyki rozrywkowej.

Początki pracy w Zespole Pieśni i Tańca napotykały na różne przeszkody, istniały duże trudności z pozyskaniem instrumentów, strojów, obuwia tanecznego, pomieszczeń na próby i magazynków na stroje ludowe. Na co dzień przełamywać trzeba było opór i niezrozumienie zasadności istnienia tych zespołów u wielu członków grona wychowawców internatu. Młodzież musiała wykazywać się dużą odpornością na lekceważące traktowanie za jej przynależność do zespołu ze strony niektórych nauczycieli. Mimo to liczebność była zawsze wysoka i mieściła się w granicach 40 do 80 osób. Z biegiem lat zespół cementował się i pomnażał swój dorobek artystyczny, zyskując uznanie środowiska władz szkolnych i administracyjnych. W roku 1973 udało się pozyskać do współpracy doskonałego (dziś już nieżyjącego) choreografa Józefa Dzika. W następnych latach kolejnymi choreografami i instruktorami tańca byli: Janusz Litko, Józef Śliwiński, Edward Krawczyk, Jan Pogonowski, od 1985 roku Anna Kutyna do chwili obecnej. Instruktorami muzyki i śpiewu byli Kazimierz Liszcz, Tadeusz Chruścikowski, Tadeusz Wróbel, Janusz Ceran od 1990 roku etat nauczyciela muzyki w szkole otrzymał Wojciech Kalisz pracujący do dnia dzisiejszego. Od roku szkolnego 1991/92 kierownictwo nad zajęciami zespołów artystycznych przejęła pani Maria Stoczko. W roku szkolnym 1997/98 funkcję tą przejęła pani Jadwiga Rusek.
Zespół pracuje według własnych planów pracy, stosując różne metody zajęć, zależnie od pory roku i potrzeb. W poprzednich latach współpracował przy organizowaniu corocznego Święta Kwitnących Sadów w Józefowie nad Wisłą, w dożynkach gminnych i wojewódzkich. W tych latach zrealizowano duże programy koncertowe pt.:
- "Żołnierska Piosenka"
- "Nad Oką"
- "Dla Ciebie Warszawo"
- "Nie zginęła"
- "Oni walczyli o postęp i wolność"
- "Kantyczka naszych serc"
- "Kwiaty przyjaźni"
- "Jakże Cię, Polsko nie kochać"
- "Warszawa da się lubić"
- "Wesele"
- "Jesienne zwyczaje na Lubelszczyźnie"
Programy te cieszyły się dużym uznaniem widzów. Stopniowo zespół uzyskiwał finanse na zakupy sprzętu, i strojów. W latach siedemdziesiątych zgromadzono bogate zaplecze strojów ludowych, oraz narodowych, obuwia, sprzętu muzycznego. W chwili obecnej garderoba zespołu jest bardzo bogata zawiera czternaście rodzajów kompletów strojów ludowych i narodowych. Ich piękno zachwyca widownię.
Wymiernym efektem pracy zespołu jest około 1000 występów i koncertów zarówno na terenie kraju jak i za granicą. Brał udział w krajowych dożynkach i obchodach jubileuszowych PRL w Białym-stoku, w Olsztynie, Chełmie Lubelskim, Lesznie, Poznaniu, Piotrkowie Trybunalskim i Zamościu. Wielokrotnie brał udział w Wojewódzkim Festiwalu Szkolnych Zespołów Artystycznych w Lublinie, zdobywając puchar kuratora oświaty. Za dobrą pracę w ramach nagrody otrzymał kilkukrotnie zaproszenie na wyjazd za granicę między innymi w 1975 roku do Bułgarii, w latach 1980 - 85 do Danii, w latach 1989 - 90 do NRD. Nagrody pieniężne od Ministerstwa Rolnictwa, wojewody lubelskiego, Zarządu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Wiejskiej, Wojewódzkiego Domu Kultury w Lublinie i wielu innych instytucji. Corocznie aktyw zespołu korzystał z wycieczek krajowych fundowanych jako nagrody przez Komitet Rodzicielski i Szkołę.
Rok szkolny 1980/81 zaznaczył się pewnym osłabieniem pracy w zespole, co ma swoje tłumaczenie w ogólnym stanie społeczno - gospodarczym naszego kraju. Wprowadzony pięciodniowy tydzień pracy, powodował, że młodzież już w piątek po zajęciach lekcyjnych wyjeżdżała do domów. W ramach oszczędności finansowych ograniczono pracę internatu, co nie sprzyjało korzystaniu z sali do ćwiczeń w soboty i niedziele. Pomimo trudności młodzież pracowała dalej z zapałem rokując dalszy rozwój. Koncerty wyjazdowe odbywają się z reguły w soboty i niedziele, a członkowie zespołu chcąc wziąć w nich udział muszą przyjeżdżać do szkoły z odległych miejscowości aby wspólnie wyjechać na występ. Ponadto muszą sobie zapewnić samodzielnie powrót do domu, ponosząc dodatkowe koszty. Od wielu lat obserwuję jednak 100 procentowy udział w koncertach, co świadczy o zespoleniu grupy i wyrobionym pod tym względem poczuciu odpowiedzialności zbiorowej i osobistej. Pracując w zespole folklorystycznym młodzież poznaje kulturę narodową, urok ludowych melodii, piękno tańców i urodę strojów. Kultywowanie tradycji ojców i dziadów daje im poczucie zrozumienia własnego dziedzictwa. Tańczą ku własnemu zadowoleniu i uciesze publiczności. Dewizą zespołu są słowa: "W przyszłości otrzymamy tyle uznania i osobistego zadowolenia, ile sami wypracujemy".
Od kilku lat zespół prowadzi wymianę kulturalną z zespołami z południowej i centralnej Francji, Danii, Węgier i Niemiec. Brał udział w Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Portugalii i XIX Europejskich Spotkaniach z Folklorem w Erfurcie w 1997 roku. W roku 1998 odwiedził Niemcy, a w sierpniu 1999r. odbył tourne po Francji biorąc udział w trzech międzynarodowych festiwalach folklorystycznych.
W okresie swojego istnienia zespół umożliwił młodym ludziom spotkanie się z pięknem muzyki, tańca i śpiewu, radością ojczystego folkloru i po prostu radością życia.